Adam sessizliğin ortasında bir şeyler yazdı.

Yazarken hiç düşünmedi. Buna ihtiyacı yoktu. Bitirince kalkıp gitti.

Kağıt öylece bekledi. Üstünde yazılanları yaşatmak istedi. Adamsa onu unuttu.

Önemsizdi.

Sadece gecenin sessizliğinde bir hiç için, bir hiç yazdığı boş kağıttı.

Kağıtsa umutla bekledi. Kimse gelip onu okumadı.

Hayallerde de olsa üstünde yazılanlar hiç yaşanmadı. Sonra nedensiz adam gelip onu attı.

Hiç yaşanmayan hikayesi ve üzerinde bir yük gibi taşıdığı yazılarıyla o yalnız kağıt gitti.

Hiçbir şey olmadı. Zaten olmazdı.

O hikaye sadece kağıdın üzerinde kaldı.